Nowa aranżacja wystawy "Wyspiański"


Muzeum Narodowe w Krakowie postanowiło poszerzyć wystawę Wyspiański o nowe, nigdy dotąd nie prezentowane zbiory. Będą one związane z zamiłowaniem autora "Wesela" do książek. Prace nad nową częścią ekspozycji rozpoczną się 29 października 2018 i potrwają do 15 stycznia 2019 roku. Wtedy to zobaczymy imponującą aranżację "Wyspiański. Nieznany". W okresie planowanych zmian wystawa w Gmachu Głównym będzie nadal otwarta dla zwiedzających. Kilka obiektów zostanie jednak tymczasowo zdjętych lub zmieni miejsce na ekspozycji.
Kiedy w listopadzie 2017 roku Muzeum Narodowe w Krakowie przygotowało wystawę Wyspiański – w 110.rocznicę śmierci największego polskiego artysty przełomu XIX i XX wieku – założeniem ekspozycji było ukazanie uniwersalnego charakteru jego twórczości oraz nakreślenie w miarę pełnego obrazu Wyspiańskiego. Kontynuacją i rozwinięciem tej myśli będzie nowy pokaz w sali zatytułowanej „Ars-Apollo”, poświęcony sztuce użytkowej Wyspiańskiego, tym razem nie meblom, tkaninom oraz projektom wykonawczym do tychże, a książce artystycznej.
Nowa ekspozycja ta od 15 stycznia do 28 kwietnia 2019 roku będzie tworzyć spójną całość z wystawą Wyspiański.W związku z pracami nad nowym pokazem większość projektów i realizacji Stanisława Wyspiańskiego z zakresu sztuki użytkowej, prezentowanych dotychczas w sali „Ars-Apollo” zostanie przeniesiona do części „Nie Paryż,tylko Kraków”.Znajdą się tam m.in tron i dwa siedziska z wystawy Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”.
W związku z niedogodnościami, które pojawią się podczas zwiedzania ekspozycji "Wyspiański" w czasie wprowadzania tych zmian, MNK przygotowało dla swoich widzów rabaty w wysokości 20 proc. na książkę„Wyspiański. Na chęciach mi nie braknie...”Łukasza Gawła oraz na katalog towarzyszący wystawie. Dodatkową atrakcją –za okazaniem biletu wstępu na ekspozycję "Wyspiański"–będzie możliwość bezpłatnego zwiedzania wystawy "Kraków.1900" w Kamienicy Szołayskich im. Feliksa Jasieńskiego, Oddział MNK. Oferta ta dotyczy biletów normalnych i ulgowych.

 Foto:MNK

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brawurowa premiera "Manekinów" w Operze Wrocławskiej

Obraz
                                                         Foto: Natalia Kabanow   Idąc na premierę MANEKINÓW do Opery Wrocławskiej 1 marca zupełnie nie spodziewałam się dzieła tak wyrafinowanego, tak pełnego niuansów i subtelności schulzowskiego tekstu (wykorzystano opowiadania z cyklu SKLEPY CYNAMONOWE -  Manekiny", "Traktat o manekinach albo Wtóra Księga Rodzaju," "Traktat o manekinach. Ciąg dalszy", "Traktat o manekinach. Dokończenie" ), a przy tym tak nowoczesnego, wzbogaconego multimedialną scenografią, znakomitymi szalenie skomplikowanymi kostiumami (Martyna Cierpisz) przywodzącymi na myśl Teatr Józefa Szajny i dawne spektakle według prozy Witkacego (Teatr Cricot 2 Tadeusza Kantora). Reżyserka Kamila Siwińska stworzyła widowisko niełatwe, pełne współczesnych odniesień, które wraz z muzyką i śpiewem wzbudza w widzu ogrom różnorodnych emocji - od refleksji po zachwyt wizualnymi atrakcjami.  Właściwie, cytując dwie barwne postacie dziewczyn do szyci
Czytaj więcej

"Staram się zbytnio nie intelektualizować swojego malarstwa" — wywiad z argentyńskim malarzem Alejandrem Mariottim

Obraz
W cyklu Wywiad z artystą - Alejandro Mariotti Artystyczne spojrzenie: Jakie były Pana pierwsze świadomie namalowane prace plastyczne? Alejandro Mariotti: Pamiętam trzy z nich, z czasów mojego wczesnego dzieciństwa w Mendozie, w Argentynie. Pierwszy to p ortret nauczycielki wykonany ołówkiem. Kiedy dałem go jej, to zarówno ona jak i wszyscy uczniowie w klasie stwierdzili, że to naprawdę do niej podobne. Ale dla mnie coś było w tym portrecie nie tak. Po chwili wpatrywania się w tą pracę zdałem sobie sprawę, że brakuje nosa. Kolejna praca, namalowana w czasie wojny o Falklandy Malwiny, również wykonana została  ołówkiem. Narysowałem  typowego gaucho (argentyńskiego wiejskiego jeźdźca) na małej drewnianej łódce, atakującego za pomocą swojego „boleadorą” (to kamienie pokryte skórą i połączone sznurkami, których używa się do łapania zwierząt za nogi) angielskiego żołnierza stojącego z karabinem maszynowym na łodzi podwodnej. Ale najważniejszy był mały „plener” dla dzieci w parku w Mendozie.
Czytaj więcej

"Nasze imprezy są flamenco, żyjemy flamenco, śpimy flamenco i jemy flamenco" – wywiad z Tomatito

Obraz
    W cyklu Wywiad z artystą - Tomatito* Artystyczne spojrzenie: Skąd wziął się Pana pseudonim TOMATITO i od kiedy zaczął go Pan używać? Podobno wiąże się to z Pana dziadkiem? Tomatito :  Oczywiście, tutaj ( w Andaluzji - przyp.tłum. ) przodkowie nadają przydomki i stąd on się wziął. Miguel Tomate… wnuk Tomate… Tomatito – od tego wszystko się zaczęło. Artystyczne spojrzenie: Pochodzi Pan z małego miasteczka w Almerii. Jak to się stało, że takie sławy jak Paco de Lucia zainteresowały się Pana umiejętnościami? Jak doszło do Pana współpracy z tym wybitnym gitarzystą flamenco, był Pan przecież wtedy jeszcze bardzo młody? Tomatito: Wyjechałem z Almerii do Malagi i przez jakiś czas mieszkałem w Maladze, tam poznałem Camaróna i Paco de Lucíę. Do Malagi pojechałem bardzo młodo, gdy miałem 10 lat. Artystyczne spojrzenie: Na jakiej gitarze grał Pan na początku? Czy miała swoją nazwę, bo przecież wielu gitarzystów nadaje nazwy swoim gitarom? Kolekcjonuje Pan gitary? Tomatito : Zacząłem od gitary
Czytaj więcej