"Rzeźba dominuje, a malarstwo jest przyjemnością" - wywiad z krakowskim artystą Wiesławem Domańskim
WYWIADY Artystycznego spojrzenia – rozmowa z krakowskim artystą Wiesławem Domańskim.
Artystyczne spojrzenie: Urodził się Pan w Krasnymstawie, skąd zatem pomysł by studiować tak daleko od domu, na ASP w Krakowie? Z powodu renomy tej uczelni, czy może zależało Panu na tym, by kształcić się u konkretnych profesorów, np. u Antoniego Hajdeckiego, ucznia Xawerego Dunikowskiego?
Wiesław Domański: Pochodząc z małego miasteczka, chciałem studiować na wydziale malarstwa ASP w Warszawie. Było to moje marzenie od wczesnych lat młodzieńczych. Niestety nie udało się. Szukając dla siebie dalszej drogi artystycznej wybrałem dwuletnią szkołę o kierunku teatralnym we Wzdowie (Bieszczady). Ukończyłem ją z tytułem: reżyser teatru amatorskiego. W czasie pobytu we Wzdowie podjąłem decyzję o zmianie kierunku i miasta studiów. Los się do mnie uśmiechnął, marzenie się spełniło i za drugim podejściem dostałem się na wydział rzeźby ASP w Krakowie. Na pierwszym roku studiów nie wybierało się pracowni profesorski…
Artystyczne spojrzenie: Urodził się Pan w Krasnymstawie, skąd zatem pomysł by studiować tak daleko od domu, na ASP w Krakowie? Z powodu renomy tej uczelni, czy może zależało Panu na tym, by kształcić się u konkretnych profesorów, np. u Antoniego Hajdeckiego, ucznia Xawerego Dunikowskiego?
Wiesław Domański: Pochodząc z małego miasteczka, chciałem studiować na wydziale malarstwa ASP w Warszawie. Było to moje marzenie od wczesnych lat młodzieńczych. Niestety nie udało się. Szukając dla siebie dalszej drogi artystycznej wybrałem dwuletnią szkołę o kierunku teatralnym we Wzdowie (Bieszczady). Ukończyłem ją z tytułem: reżyser teatru amatorskiego. W czasie pobytu we Wzdowie podjąłem decyzję o zmianie kierunku i miasta studiów. Los się do mnie uśmiechnął, marzenie się spełniło i za drugim podejściem dostałem się na wydział rzeźby ASP w Krakowie. Na pierwszym roku studiów nie wybierało się pracowni profesorski…
