Artystyczne spojrzenie

  Najnowsza wystawa w Galerii Floriańska 22 to ekspozycja malarstwa dwojga artystów, których twórczość, mimo iż odmienna tematycznie i różniąca się stylem, ma w sobie coś wspólnego  – szczególny stosunek do koloru i szczerość w podejściu do materii malarskiej. I choć prace krakowskiej artystki Ewy Wilczyńskiej wypełniają ludzkie twarze i sylwetki, to doskonale uzupełniają je nasycone emocjami, przyciągające wzrok jarzącymi się kolorami, abstrakcyjne obrazy Tomasza Hapki. W  pracach krakowskiego twórcy dostrzegalna jest analiza egzystencjalnych problemów współczesnego świata, naszej trudnej codzienności zdeterminowanej sytuacją społeczno-polityczną, nad którą doświadczenie pandemiczne i wojenne rozpościera złowrogi cień. Nie sposób również nie dostrzec tendencji do pewnej hermetyczności przekazu, zamknięcia skumulowanych artystycznych rozważań w abstrakcyjną formę. Obrazy Tomasza Hapki niosą ze sobą refleksję o świecie w jakim żyjemy. Piękno geometrycznych form, wyrafinowa...

W cyklu Wywiad z artystą - Paweł Wyborski Artystyczne spojrzenie: Jak to się stało, że zainteresował się pan tematem ikony? Wszak wiele ekspozycji Pana prac ma tytuły właśnie odwołujące się do ikony. Skąd w Pana twórczości ta fascynacja i stałe odwoływanie się do malarstwa ikonowego?   Paweł Wyborski: Z perspektywy czasu, widzę, że odwołanie do ikony pojawiło się zupełnie naturalnie. Wcześniej przez długi czas interesował mnie motyw Całunu Turyńskiego, który zresztą według jednej z teorii miał być pierwszym mandylionem, czyli wizerunkiem Chrystusa „nieuczynionym ręką ludzką”. Całun był inspirujący przede wszystkim jako materialny artefakt - fascynujący tekst i pretekst dla refleksji nad materialną stroną doświadczenia religijnego poprzez odciśnięte w jego strukturze ślady materii: odbicia, pyły, pigmenty, strużki, otwory, wypalenia, sploty czy zagięcia. Poświęciłem temu tematowi wiele dziesiątków cykli całunów i mandylionów, a stąd był już tylko mały krok do ikony. W jego zrob...

  Twarz jest tematem głównym refleksji artystów, których prace można obecnie oglądać na wystawie w Galerii Miejskiej. Twarz, a właściwie jej brak, w klasycznym realistycznym kształcie, w tradycyjnym rozumieniu. Na obrazach w galerii mieszczącej się przy ulicy Kiełbaśniczej próżno szukać pięknych idealnych twarzy, jakie znamy ze sztuki dawnej. Choć przecież w pewnym sensie dawne malarstwo pojawia się w niektórych pracach jako aluzja, rozmyty, zamazany, niewyraźny kształt zdeformowany i niszczejący niczym dawne malowidło, od którego odpada tynk. Wchodząc do galeryjnej sali widzimy prace, które coś nam przypominają, arcydzieła znane z wielkich wspaniałych muzeów. Tyle że zniekształcone i przetworzone przez artystę. Twarze matejkowskiego Stańczyka, velazquezowska wyniosła Infantka, Mona Liza Leonarda zostały przetworzone przez Bartosza Czarneckiego w popartowską "makatkę", niewyraźną i niedoskonałą, choć przywodzącą na myśl oryginał. Twarze przeszłości są rozpływającą się impresj...

W p a ździerniku chci a ł abym  polecić  wyst awy, które oprócz pięknej formy wizu alnej m aj ą  w sobie spor ą  dozę optymizmu, r a dości życi a i  koloru . Nic więc dziwnego, że z a cznę od FEMININUM, Wł adysł aw a Szyszki, kr a kowskiego m a l a rz a, który mistrzowsko portretuje kobiety, ubier aj ą c i rozbier aj ą c je niczym d a my z minionych epok. O tym iż dzieł a te powst a ły w trudnych p andemicznych cz a s a ch świ a dcz ą  wył ą cznie przemyślnie z a projektow ane m a seczki n am alow ane n a  tw a rz a ch urodziwych kobiet, którym płeć męsk a skł a d a wieczny hołd, uzn aj ą c siłę i moc urody, inteligencji intryguj ą cych boh a terek tych obr a zów, nierz a dko t a k m a leńkich, że trzeb a się im przygl ą d ać przez lupę. Wśród n a jnowszych pr ac Wł a dysł aw Szyszko  sporo jest  mini a turek utrzym a nych w ton a cji zielonej,  choć poj awi a j ą  się też  cz arno-bi ałe. Dominuj ą  jedn a k iskrz ą ce si...