Madonna w różanej girlandzie


Muzeum Narodowe w Krakowie przygotowało w ramach cyklu „Cudowna moc sztuki” pokaz wyjątkowego obrazu. To wizerunek Matki Boskiej w różanej girlandzie – rzymskie dzieło Giovanniego Battisty Salviego wypożyczone z warszawskiego klasztoru sióstr wizytek.

Barokowy włoski obraz, prezentowany w ramach specjalnego pokazu w EUROPEUM – Ośrodku Kultury Europejskiej, będącym oddziałem Muzeum Narodowego w Krakowie, to dużej klasy malarskiej wizerunek Madonny otoczonej efektowną girlandą róż.
Pochodzi z połowy XVII stulecia, z rzymskiej pracowni Giovanniego Battisty Salviego, znanego jako Sassoferrato (1609–1685). Był on niezwykle ceniony w swojej epoce jako autor dewocyjnych, idealizowanych wizerunków maryjnych, które widzowie Muzeum Narodowego w Krakowie mogą pamiętać z  wystawy „Maria Mater Misericordiae”.
Nie udało się ustalić, w jaki sposób „Matka Boska w różanej girlandzie” trafiła do Rzeczypospolitej, wiadomo jednak, że w 1668 roku obraz ten został ofiarowany przez Jana Kazimierza i Ludwikę Marię Gonzagę warszawskiemu klasztorowi Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny i od tego czasu pozostaje w jego zbiorach. Maria została tu ukazana w pozie pełnej powagi, nawet smutku. Róże z otaczającego postać wieńca symbolizują czystość Niepokalanej.


Pokaz wzbogaciły trzy przepiękne przykłady średniowiecznego malarstwa książkowego z kolekcji Biblioteki Książąt Czartoryskich. Są to dwa modlitewniki i karta, w czasach nowożytnych wycięta z kodeksu „Godzinek”. Wszystkie są dziełami iluminatorstwa niderlandzkiego z jego najlepszego okresu, za jaki uznać można przełom XV i XVI w.  

– Nawiązując do tradycji cyklu Cudowna Moc Sztuki, spośród wielu iluminacji wybraliśmy miniatury o tematyce maryjnej. Oglądamy więc Zwiastowanie, otoczone na marginesach naturalistyczną kompozycją z ogromnych, czerwonych róż, a obok – inicjał z Ofiarowaniem Dzieciątka w świątyni, wokół którego „rozsypano” drobne , cięte kwiaty polne, niektóre malowane w sposób imitujący zielnik. Trzeci eksponat, miniatura wycięta z „Godzinek”, to Matka Boska  z Dzieciątkiem i śpiewającymi aniołami, namalowana w Brugii ok. r 1500, wtopiona w wiosenny flamandzki krajobraz, również otoczona wieńcem roślin, w którym goździk, róże i bratek splotły się ze srebrnym akantem: rzeczywiste z nierzeczywistym – mówi kurator pokazu miniatur kustosz Katarzyna Płonka-Bałus.

Ekspozycja czynna do 9 września 2018 r.
Foto: MNK

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brawurowa premiera "Manekinów" w Operze Wrocławskiej

Obraz
                                                         Foto: Natalia Kabanow   Idąc na premierę MANEKINÓW do Opery Wrocławskiej 1 marca zupełnie nie spodziewałam się dzieła tak wyrafinowanego, tak pełnego niuansów i subtelności schulzowskiego tekstu (wykorzystano opowiadania z cyklu SKLEPY CYNAMONOWE -  Manekiny", "Traktat o manekinach albo Wtóra Księga Rodzaju," "Traktat o manekinach. Ciąg dalszy", "Traktat o manekinach. Dokończenie" ), a przy tym tak nowoczesnego, wzbogaconego multimedialną scenografią, znakomitymi szalenie skomplikowanymi kostiumami (Martyna Cierpisz) przywodzącymi na myśl Teatr Józefa Szajny i dawne spektakle według prozy Witkacego (Teatr Cricot 2 Tadeusza Kantora). Reżyserka Kamila Siwińska stworzyła widowisko niełatwe, pełne współczesnych odniesień, które wraz z muzyką i śpiewem wzbudza w widzu ogrom różnorodnych emocji - od refleksji po zachwyt wizualnymi atrakcjami.  Właściwie, cytując dwie barwne postacie dziewczyn do szyci
Czytaj więcej

"Staram się zbytnio nie intelektualizować swojego malarstwa" — wywiad z argentyńskim malarzem Alejandrem Mariottim

Obraz
W cyklu Wywiad z artystą - Alejandro Mariotti Artystyczne spojrzenie: Jakie były Pana pierwsze świadomie namalowane prace plastyczne? Alejandro Mariotti: Pamiętam trzy z nich, z czasów mojego wczesnego dzieciństwa w Mendozie, w Argentynie. Pierwszy to p ortret nauczycielki wykonany ołówkiem. Kiedy dałem go jej, to zarówno ona jak i wszyscy uczniowie w klasie stwierdzili, że to naprawdę do niej podobne. Ale dla mnie coś było w tym portrecie nie tak. Po chwili wpatrywania się w tą pracę zdałem sobie sprawę, że brakuje nosa. Kolejna praca, namalowana w czasie wojny o Falklandy Malwiny, również wykonana została  ołówkiem. Narysowałem  typowego gaucho (argentyńskiego wiejskiego jeźdźca) na małej drewnianej łódce, atakującego za pomocą swojego „boleadorą” (to kamienie pokryte skórą i połączone sznurkami, których używa się do łapania zwierząt za nogi) angielskiego żołnierza stojącego z karabinem maszynowym na łodzi podwodnej. Ale najważniejszy był mały „plener” dla dzieci w parku w Mendozie.
Czytaj więcej

"Nasze imprezy są flamenco, żyjemy flamenco, śpimy flamenco i jemy flamenco" – wywiad z Tomatito

Obraz
    W cyklu Wywiad z artystą - Tomatito* Artystyczne spojrzenie: Skąd wziął się Pana pseudonim TOMATITO i od kiedy zaczął go Pan używać? Podobno wiąże się to z Pana dziadkiem? Tomatito :  Oczywiście, tutaj ( w Andaluzji - przyp.tłum. ) przodkowie nadają przydomki i stąd on się wziął. Miguel Tomate… wnuk Tomate… Tomatito – od tego wszystko się zaczęło. Artystyczne spojrzenie: Pochodzi Pan z małego miasteczka w Almerii. Jak to się stało, że takie sławy jak Paco de Lucia zainteresowały się Pana umiejętnościami? Jak doszło do Pana współpracy z tym wybitnym gitarzystą flamenco, był Pan przecież wtedy jeszcze bardzo młody? Tomatito: Wyjechałem z Almerii do Malagi i przez jakiś czas mieszkałem w Maladze, tam poznałem Camaróna i Paco de Lucíę. Do Malagi pojechałem bardzo młodo, gdy miałem 10 lat. Artystyczne spojrzenie: Na jakiej gitarze grał Pan na początku? Czy miała swoją nazwę, bo przecież wielu gitarzystów nadaje nazwy swoim gitarom? Kolekcjonuje Pan gitary? Tomatito : Zacząłem od gitary
Czytaj więcej