Obraz Fangora "Einstein" w P4K we Wrocławiu

Dzieło Wojciecha Fangora, jednego z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych, wzbogaciło wystawę kolekcji polskiej sztuki II poł. XX i XXI w. w Pawilonie Czterech Kopuł. Obraz zatytułowany Einstein przekazali w depozyt wrocławskiemu muzeum prywatni kolekcjonerzy.
Obraz namalowany został w 1948 r., po raz pierwszy prezentowany był na wystawie zorganizowanej przez Mariana Bogusza, ówczesnego kierownika Galerii Młodych Artystów i Naukowców, w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie. Pokaz ten był zarazem pierwszą wystawą twórczości artysty. Obejmował 23 prace, w tym 21 obrazów olejnych i 2 rzeźby gipsowe – wszystkie z lat 1948-1949. Wyboru prac dokonał sam twórca. Były to głównie pejzaże i portrety. Wśród nich wyróżniał się cykl wizerunków znanych ludzi: Kopernika, Chopina, Lenina i Einsteina.
„Portret Alberta Einsteina wyróżnia się mocnym i kontrastowym zestawieniem kolorów oraz wyraźną dynamiczną kompozycją, której pierwowzorów można szukać w metafizycznym malarstwie włoskiego artysty Giorigio de Chrico (1888-1978)” – wyjaśnia Iwona Dorota Bigos, kierowniczka Pawilonu Czterech Kopuł. „Einstein wzbogaci narrację wystawy stałej Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej w jej części zatytułowanej »od abstrakcji do metafory«. Tę niezwykle interesującą pracę o dużym potencjale interpretacyjnym prezentujemy obok dzieł autorstwa równie wybitych polskich artystów – Zbigniewa Makowskiego, Kazimierza Mikulskiego, Erny Rosenstein oraz przyjaciela artysty, Jerzego Tchórzewskiego”. Obraz Wojciecha Fangora Einstein przekazany został do Pawilonu Czterech Kopuł jako wieloletni depozyt z prywatnej wrocławskiej kolekcji. Jest to druga – po obrazie „MA 5” – praca Wojciecha Fangora pokazywana na tej wystawie.
Wojciech Bonawentura Fangor, malarz, rysownik, rzeźbiarz, plakacista, współtwórca Polskiej Szkoły Plakatu. Urodził się 15 XI 1922 r. w Warszawie i zmarł tamże 25 X 2015.Był jednym z ostatnich „wielkich mistrzów” XX w. Debiutował krótko po II wojnie światowej, a w 1946 r.  otrzymał zaocznie dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tworzył malarstwo zarówno figuratywne, jak i abstrakcyjne. Jego plakat Strzeż tajemnicy państwowej z 1953 r. uznany został za przełomowy w dziejach Polskiej Szkoły Plakatu. Na początku lat 60. XX w. zasłynął pulsującym malarstwem – abstrakcyjnymi obrazami dającymi wrażenie ruchu. Jako jedyny Polak miał swoją indywidualną wystawę w nowojorskim Muzeum Guggenheima. Pokazał tam 37 płócien, prekursorskich dla zachodnich op-artowskich poszukiwań, które stały się swoistymi symbolami op-artu. Przez prawie połowę swojego życia mieszkał w Stanach Zjednoczonych.
Wystawa stała kolekcji polskiej sztuki II poł. XX i XXI w. w Pawilonie Czterech Kopuł
Muzeum Narodowe we Wrocławiu jest właścicielem jednej z największych w kraju kolekcji polskiej sztuki współczesnej, której historia sięga lat sześćdziesiątych XX w. Liczy ona 20 tys. eksponatów, które reprezentują wszystkie dyscypliny współczesnych działań artystycznych – malarstwo, rzeźbę, różne formy przestrzenne i instalacje, zapis video, grafikę, fotografię, dokumentację działań performatywnych. Kolekcja prezentowana jest w otwartym w 2016 r. dla publiczności nowym oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu: Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej.
Trzon zespołu stanowią zespoły prac wybitnych polskich artystów, takich jak m.in.: Magdalena Abakanowicz, Stanisław Fijałkowski, Władysław Hasior, Tadeusz Kantor, Jan Lebenstein, Jerzy Nowosielski, Alina Szapocznikow, Paweł Althamer, Mirosław Bałka, Katarzyna Kozyra. Zbiór uzupełniają pozyskane w ostatnim czasie prace przedstawicieli najmłodszej generacji, m.in. Piotra Janasa i Jakuba Juliana Ziółkowskiego. W kolekcji znajdują się też dzieła reprezentujące artystyczne środowisko Wrocławia, m.in. profesorów wrocławskiej ASP: Eugeniusza Gepperta, Józefa Hałasa, Alfonsa Mazurkiewicza, Józefa Hałasa. W sumie na wystawie zaprezentowanych zostało prawie 300 dzieł sztuki.

(informacja muzealna)
Foto: mat.pras.