Prace Mehoffera podarowane krakowskiemu muzeum




W marcu 2019 roku, w 150. rocznicę urodzin Józefa Mehoffera, dr Wiesław Zadęcki podarował MNK zespół dziewięciu rysunkowych studiów i portretów młodopolskiego artysty, które prezentowane będą na I piętrze w jego domu przy ul.  Krupniczej 26.

Wiesław Zadęcki  tym prezentem wzbogacił pokaźną kolekcję rysunków Józefa Mehoffera gromadzoną w MNK. Składają się na nią dzieła  podarowane krakowskiemu muzeum m.in. przez prof. Jana Hoplińskiego, czy Feliksa Jasieńskiego „Mangghę”, ale też  zakupione od prywatnych właścicieli. Kolekcja ofiarowana przez Wiesława Zadęckiego reprezentuje wysoki poziom artystyczny. Rzadko się zdarza, by takie prace były darowane muzeom. 
Ofiarodawca, zmarły kilka miesięcy temu, był fizykiem, emerytowanym pracownikiem naukowym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, a jednocześnie wykazywał doskonałą orientację w kwestiach artystycznych. Akcentował silnie fakt, że kolekcję dzieł Mehoffera przekazuje Muzeum Narodowemu w Krakowie zgodnie z wolą swoich rodziców, Haliny i Stanisława Zadęckich, kolekcjonerów sztuki młodopolskich twórców. Zadęckich z Mehofferem łączyły bliskie, przyjacielskie relacje. W czasie II wojny światowej mieszkali oni wraz z synem w Krakowie. Wiesław Zadęcki poznał wówczas, jako kilkuletni chłopiec, Józefa Mehoffera i ze spotkań z nim w domu przy ul. Krupniczej zachował wiele wspomnień. Są one bardzo cenne, gdyż dokumentują zupełnie nieznany wątek w biografii artysty (ich zapis dostępny jest na stronie internetowej Domu Józefa Mehoffera, Oddziału MNK, (zob. https://mnk.pl/artykul/dlon-artysty-wspomnienia-wieslawa-zadeckiego-o-jozefie-mehofferze).

Nieżyjący już darczyńca nie pamiętał w jakich okolicznościach jego ojciec poznał Józefa Mehoffera, ale wspominał, że był jakby „łącznikiem” pomiędzy nimi. – Przychodziłem po pana profesora na przystanek, przyprowadzałem go na ulicę Przemyską, gdzie malował moją mamę raz czy dwa razy w tygodniu i potem go odprowadzałem. Czasem chodziliśmy pieszo - przez Rynek Główny - i na ulicę Krupniczą do jego domu – opowiadał w rozmowie z kuratorką pokazu, Beatą Studziżbą - Kubalską.

Wśród sześciu rysunków prezentowanych na wystawie, centralne miejsce zajmuje studium do olejnego "Autoportretu artysty" z 1937 roku, namalowanego dla galerii rektorów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W pokoju  Zbigniewa  Mehoffera, w którym zaaranżowany zostanie pokaz, eksponowana jest na stałe autorska replika tego wizerunku.

W darze muzeum otrzymało też dwa malowane przez Mehoffera portrety Haliny i Stanisława Zadęckich. Inne jego cenne prace podarowane MNK to: studium Św. Klaudiusz (1912–1913) do witraża fryburskiego Diakoni i biskupi, Akt chłopca (1899–1900), będący studium do projektu fryzu na gmach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie oraz wizerunek żony artysty Jadwigi z 1929 roku.

(informacja muzealna)
Foto: mat.pras.MNK


Józef Mehoffer – studium do autoportretu i inne rysunki. Pokaz daru Wiesława Zadęckiego dla MNK

 Dom Józefa Mehoffera, pokój Zbigniewa Mehoffera (I piętro), Kraków, ul.Krupnicza 26

 4 lipca 2020 – 16 sierpnia 2020

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brawurowa premiera "Manekinów" w Operze Wrocławskiej

Obraz
                                                         Foto: Natalia Kabanow   Idąc na premierę MANEKINÓW do Opery Wrocławskiej 1 marca zupełnie nie spodziewałam się dzieła tak wyrafinowanego, tak pełnego niuansów i subtelności schulzowskiego tekstu (wykorzystano opowiadania z cyklu SKLEPY CYNAMONOWE -  Manekiny", "Traktat o manekinach albo Wtóra Księga Rodzaju," "Traktat o manekinach. Ciąg dalszy", "Traktat o manekinach. Dokończenie" ), a przy tym tak nowoczesnego, wzbogaconego multimedialną scenografią, znakomitymi szalenie skomplikowanymi kostiumami (Martyna Cierpisz) przywodzącymi na myśl Teatr Józefa Szajny i dawne spektakle według prozy Witkacego (Teatr Cricot 2 Tadeusza Kantora). Reżyserka Kamila Siwińska stworzyła widowisko niełatwe, pełne współczesnych odniesień, które wraz z muzyką i śpiewem wzbudza w widzu ogrom różnorodnych emocji - od refleksji po zachwyt wizualnymi atrakcjami.  Właściwie, cytując dwie barwne postacie dziewczyn do szyci
Czytaj więcej

"Staram się zbytnio nie intelektualizować swojego malarstwa" — wywiad z argentyńskim malarzem Alejandrem Mariottim

Obraz
W cyklu Wywiad z artystą - Alejandro Mariotti Artystyczne spojrzenie: Jakie były Pana pierwsze świadomie namalowane prace plastyczne? Alejandro Mariotti: Pamiętam trzy z nich, z czasów mojego wczesnego dzieciństwa w Mendozie, w Argentynie. Pierwszy to p ortret nauczycielki wykonany ołówkiem. Kiedy dałem go jej, to zarówno ona jak i wszyscy uczniowie w klasie stwierdzili, że to naprawdę do niej podobne. Ale dla mnie coś było w tym portrecie nie tak. Po chwili wpatrywania się w tą pracę zdałem sobie sprawę, że brakuje nosa. Kolejna praca, namalowana w czasie wojny o Falklandy Malwiny, również wykonana została  ołówkiem. Narysowałem  typowego gaucho (argentyńskiego wiejskiego jeźdźca) na małej drewnianej łódce, atakującego za pomocą swojego „boleadorą” (to kamienie pokryte skórą i połączone sznurkami, których używa się do łapania zwierząt za nogi) angielskiego żołnierza stojącego z karabinem maszynowym na łodzi podwodnej. Ale najważniejszy był mały „plener” dla dzieci w parku w Mendozie.
Czytaj więcej

"Nasze imprezy są flamenco, żyjemy flamenco, śpimy flamenco i jemy flamenco" – wywiad z Tomatito

Obraz
    W cyklu Wywiad z artystą - Tomatito* Artystyczne spojrzenie: Skąd wziął się Pana pseudonim TOMATITO i od kiedy zaczął go Pan używać? Podobno wiąże się to z Pana dziadkiem? Tomatito :  Oczywiście, tutaj ( w Andaluzji - przyp.tłum. ) przodkowie nadają przydomki i stąd on się wziął. Miguel Tomate… wnuk Tomate… Tomatito – od tego wszystko się zaczęło. Artystyczne spojrzenie: Pochodzi Pan z małego miasteczka w Almerii. Jak to się stało, że takie sławy jak Paco de Lucia zainteresowały się Pana umiejętnościami? Jak doszło do Pana współpracy z tym wybitnym gitarzystą flamenco, był Pan przecież wtedy jeszcze bardzo młody? Tomatito: Wyjechałem z Almerii do Malagi i przez jakiś czas mieszkałem w Maladze, tam poznałem Camaróna i Paco de Lucíę. Do Malagi pojechałem bardzo młodo, gdy miałem 10 lat. Artystyczne spojrzenie: Na jakiej gitarze grał Pan na początku? Czy miała swoją nazwę, bo przecież wielu gitarzystów nadaje nazwy swoim gitarom? Kolekcjonuje Pan gitary? Tomatito : Zacząłem od gitary
Czytaj więcej