ARTEfakty wrocławskiego Muzeum Narodowego

 


ARTEfakty to filmowe opowieści o muzealnych hitach, ale też o zabytkach, które być może nie od razu zwracają uwagę osób zwiedzających muzealne galerie. W rolach głównych pracownicy Muzeum Narodowego we Wrocławiu, którzy opowiadają, zabawiają, a nawet tańczą. 

Cykl zainauguruje Piotr Oszczanowski, dyrektor MNWr, który opowie o obrazach z epitafium Hansa Mohrenberga z 1567 r. Dzieło powstało w czasie tragicznej epidemii dżumy, jaka nawiedziła Wrocław w 1567 i 1568 r., powodując śmierć ok. 1/3 jego mieszkańców. Tonące okręty, zaćmione słońce, spadające gwiazdy, pożary miast – to tylko niektóre z katastrof ukazanych na tym obrazie. 

W kolejne niedziele, a od połowy grudnia również w środy, miłośnicy sztuki będą mogli posłuchać o obrazach Olgi Boznańskiej, Jana Matejki, Élisabeth Vigée-Lebrun, Petera Brueghela młodszego, a także o niezwykłym sarkofagu księcia Henryka IV Probusa. 

Pracownicy Muzeum Etnograficznego opowiedzą o koronach ślubnych, meblach dolnośląskich, kropielniczkach i przedmiotach, które dają poczucie bezpieczeństwa. 

Edukatorki Pawilonu Czterech Kopuł przybliżą dzieła Magdaleny Abakanowicz, Marii Jaremy i Jerzego Nowosielskiego. Filmy prezentowane będą na profilach Muzeum Narodowego we Wrocławiu i Oddziałów na Facebooku, na profilu You Tube i na stronie internetowej.

Pierwsza prezentacja odbędzie się 22 listopada o godzinie 10.00 na Facebooku Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

https://www.facebook.com/Muzeum.Narodowe.Wroclaw 

https://www.facebook.com/PawilonCzterechKopul 

https://www.facebook.com/MuzeumEtnograficzne.Wroclaw

https://www.youtube.com/user/Muzeum71

https://mnwr.pl/ 


Realizacja filmów: Sabin Kluszczyński

(inf. muzealna)





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brawurowa premiera "Manekinów" w Operze Wrocławskiej

Obraz
                                                         Foto: Natalia Kabanow   Idąc na premierę MANEKINÓW do Opery Wrocławskiej 1 marca zupełnie nie spodziewałam się dzieła tak wyrafinowanego, tak pełnego niuansów i subtelności schulzowskiego tekstu (wykorzystano opowiadania z cyklu SKLEPY CYNAMONOWE -  Manekiny", "Traktat o manekinach albo Wtóra Księga Rodzaju," "Traktat o manekinach. Ciąg dalszy", "Traktat o manekinach. Dokończenie" ), a przy tym tak nowoczesnego, wzbogaconego multimedialną scenografią, znakomitymi szalenie skomplikowanymi kostiumami (Martyna Cierpisz) przywodzącymi na myśl Teatr Józefa Szajny i dawne spektakle według prozy Witkacego (Teatr Cricot 2 Tadeusza Kantora). Reżyserka Kamila Siwińska stworzyła widowisko niełatwe, pełne współczesnych odniesień, które wraz z muzyką i śpiewem wzbudza w widzu ogrom różnorodnych emocji - od refleksji po zachwyt wizualnymi atrakcjami.  Właściwie, cytując dwie barwne postacie dziewczyn do szyci
Czytaj więcej

"Staram się zbytnio nie intelektualizować swojego malarstwa" — wywiad z argentyńskim malarzem Alejandrem Mariottim

Obraz
W cyklu Wywiad z artystą - Alejandro Mariotti Artystyczne spojrzenie: Jakie były Pana pierwsze świadomie namalowane prace plastyczne? Alejandro Mariotti: Pamiętam trzy z nich, z czasów mojego wczesnego dzieciństwa w Mendozie, w Argentynie. Pierwszy to p ortret nauczycielki wykonany ołówkiem. Kiedy dałem go jej, to zarówno ona jak i wszyscy uczniowie w klasie stwierdzili, że to naprawdę do niej podobne. Ale dla mnie coś było w tym portrecie nie tak. Po chwili wpatrywania się w tą pracę zdałem sobie sprawę, że brakuje nosa. Kolejna praca, namalowana w czasie wojny o Falklandy Malwiny, również wykonana została  ołówkiem. Narysowałem  typowego gaucho (argentyńskiego wiejskiego jeźdźca) na małej drewnianej łódce, atakującego za pomocą swojego „boleadorą” (to kamienie pokryte skórą i połączone sznurkami, których używa się do łapania zwierząt za nogi) angielskiego żołnierza stojącego z karabinem maszynowym na łodzi podwodnej. Ale najważniejszy był mały „plener” dla dzieci w parku w Mendozie.
Czytaj więcej

"Nasze imprezy są flamenco, żyjemy flamenco, śpimy flamenco i jemy flamenco" – wywiad z Tomatito

Obraz
    W cyklu Wywiad z artystą - Tomatito* Artystyczne spojrzenie: Skąd wziął się Pana pseudonim TOMATITO i od kiedy zaczął go Pan używać? Podobno wiąże się to z Pana dziadkiem? Tomatito :  Oczywiście, tutaj ( w Andaluzji - przyp.tłum. ) przodkowie nadają przydomki i stąd on się wziął. Miguel Tomate… wnuk Tomate… Tomatito – od tego wszystko się zaczęło. Artystyczne spojrzenie: Pochodzi Pan z małego miasteczka w Almerii. Jak to się stało, że takie sławy jak Paco de Lucia zainteresowały się Pana umiejętnościami? Jak doszło do Pana współpracy z tym wybitnym gitarzystą flamenco, był Pan przecież wtedy jeszcze bardzo młody? Tomatito: Wyjechałem z Almerii do Malagi i przez jakiś czas mieszkałem w Maladze, tam poznałem Camaróna i Paco de Lucíę. Do Malagi pojechałem bardzo młodo, gdy miałem 10 lat. Artystyczne spojrzenie: Na jakiej gitarze grał Pan na początku? Czy miała swoją nazwę, bo przecież wielu gitarzystów nadaje nazwy swoim gitarom? Kolekcjonuje Pan gitary? Tomatito : Zacząłem od gitary
Czytaj więcej