Rysunek stall z kościoła św. Krzyża w Muzeum Wyspiańskiego



W Muzeum Wyspiańskiego mieszczącym się obecnie w spichlerzu przy placu Sikorskiego w Krakowie pokazywanych jest prawie 200 dzieł Stanisława Wyspiańskiego. Większość stanowią pastele na papierze, czyli wykonane szczególną techniką wrażliwą na mikroklimat i zanieczyszczenia, a także na działanie światła. To powód, dla którego cykliczna ekspozycja co jakiś czas się zmienia. 



Najnowszemu pokazowi zakupionego w ubiegłym roku rysunku "Bok stall z kościoła Św. Krzyża w Krakowie" autorstwa Wyspiańskiego (zakup zrealizowany dzięki udzielonej dotacji celowej na wydatki inwestycyjne ze środków finansowych Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego) towarzyszy kolejna odsłona wystawy. 

Zachowuje scenariusz z poprzednich edycji, czyli podział na sale: "We własnym domu", "Żywioły", "Wawel-dramat królów", "Apollo-Chrystus, "Księgi moje" i "Metamorfozy". 



Na parterze wzorem poprzednich odsłon ekspozycji w oddziale Muzeum Narodowego Wyspiański możemy od 4 lipca oglądać autoportrety twórcy "Wesela", uzupełnione o wizerunki  żony i dzieci artysty, portrety jego przyjaciół i bliskich znajomych, jak również widoki Krakowa zaobserwowane z okna mieszkania przy ulicy Krowoderskiej i ulice rodzinnego miasta Wyspiańskiego.





Rysunek "Bok stall z kościoła Św. Krzyża w Krakowie" powstał w roku 1896, w czasie odnawiania gotyckich wnętrz świątyni. Prace prowadzili architekci Tadeusz Stryjeński i Zygmunt Hendel (to od jego spadkobierców rysunek został zakupiony). W sierpniu 1896 r. Wyspiański został przez nich poproszony o przygotowanie projektu dekoracji malarskiej prezbiterium i nawy kościelnej. Wyspiański przystąpił do odrysów wnętrza kościoła, co opisał na łamach krakowskiego "Życia": Gdy się rozpoczynało odnawianie Kościoła św.Krzyża, zamierzone na bardzo szeroką skalę, nie można jeszcze było wiedzieć, co kryje wnętrze, na pozór zbiedzone i brudem zeszargane. Obrazy, drewniane ołtarze, stalle niknęły pod grubemi warstwami kurzu, wnętrze posępne było, groźne,dzikie,pajęczyn pełne czarnych i mroku. 

Podczas prac remontowych odkryto we wnętrzu ślady dawnych malowań. Wyspiańskiemu przypadła więc rola nie tyle tworzącego, ile dokumentującego odsłanianą partiami polichromię. Rysunek bocznej części zaplecków barokowych stall z nawy kościoła św.Krzyża pochodzi właśnie z tego czasu. Był on publikowany jako ilustracja do tekstów Wyspiańskiego, zamieszczanych na łamach takich pism jak "Życie" (w 1897 roku) oraz "Rocznika Krakowskiego (z 1898 roku).


Ten rysunek stanowi przykład rysunkowej twórczości Wyspiańskiego, wiąże się też z jego działalnością inwentaryzacyjną i typograficzną.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lekarz was zeżre na kolację, czyli o "Złej dziewczynce"

Obraz
  Premiera "Złej dziewczynki" we Wrocławskim Teatrze Lalek zasłużenie została nagrodzona wielkimi brawami widzów i tych małych i tych dorosłych, choć treści, które były w spektaklu poruszane do najbłahszych nie należały. Trudna tematyka relacji między pierwszakami w szkole podstawowej, w której pojawia się kłopotliwa, nowa uczennica, zadająca raniące wszystkich pytania, nie rozumiejąca słów "o tym się nie mówi", w momentach stresu przemieniająca się w smoczą bestię, doprowadzającą do płaczu inne dzieci, pokazana została w niezwykle nowoczesny sposób, tak by bawiąc widzów, zwracać ich uwagę na problemy, z którymi niemal każdy kto chodził lub chodzi do szkoły się zetknął w mniejszym lub większym stopniu. Adresowana do dzieci powyżej 7 roku życia sztuka w reżyserii Jakuba Krofty na podstawie tekstu Marii Wojtyszko to kolorowy, rozbuchany emocjonalnie światek dzieciaków, które nie są idealne (nawet ta z bohaterek o znaczącym imieniu Idealka), ale jakoś ze sobą funkcj...
Czytaj więcej

Wszyscy jesteśmy barbarzyńcami?

Obraz
Foto: Filip Wierzbicki Najnowszy spektakl we Wrocławskim Teatrze Współczesnym to brutalna opowieść  o tym jak bardzo każdy z nas jest podatny na wygodne "nicniesłyszenie" i "nicniewidzenie", jak łatwo i z jakim entuzjazmem przymykamy oczy na zło, które podstępnie wdziera się w nasze życie i powoli niszczy je, zatapiając w mroku i ohydzie nasze codzienne życie.  "Czekając na barbarzyńców"  w reżyserii Marka Fiedora to pierwsza polska teatralna adaptacja powieści noblisty Johna Maxwella Coetzee. Południowoafrykański pisarz zajrzał pod aksamitną podszewkę kulturalnego dobrze wychowanego i wykształconego człowieka, który zdaje się doskonale wiedzieć, czym jest dobro i zło i jak należy postępować, by być sprawiedliwym w ocenie otaczającego świata i ludzi. Bohaterem  spektaklu jest Sędzia (Janusz Stolarski), człowiek tuż przed emeryturą, mający swoje słabostki (wizyty u prostytutki), urzędnik Imperium, uważający sam siebie za wartościowego obywatela, który żyje ...
Czytaj więcej

"Nabucco" - o żądzy władzy, miłości i nienawiści

Obraz
  Po długiej przerwie w październiku znów w Operze Wrocławskiej zagościł jeden z wczesnych utworów  Giuseppe Verdiego, ukończony w 1841 roku przez młodego wówczas 28-letniego kompozytora po traumatycznej śmierci żony i dzieci. Libretto napisał Temistocle Solea, a premiera miała miejsce w mediolańskiej La Scali w 1842 roku.  Najnowszy spektakl NABUCCO  w Operze Wrocławskiej wyreżyserowany został przez Tomasza Janczaka w gwiazdorskiej obsadzie, a właściwie w dwóch obsadach, z minimalistyczną szarą "kamienną" aranżacją sceny, na której wyświetlane są mocne ikonograficznie elementy takie jak płonąca albo spływająca krwią menora. To spektakl  o "niewoli babilońskiej" podglądany  przez oko wyświetlane na jednej z kolumn, a raczej pilastrów świątyni jerozolimskiej, która stanowi  główne miejsce akcji. Nie wiemy czy to boskie oko, czy oko władcy, który śledzi to, co się dzieje na scenie. A dzieje się wiele. Żądny władzy tytułowy Nabucco, czyli Nabuchodonozor, ...
Czytaj więcej