Wielka wystawa "Willmann.Opus magnum" we Wrocławiu


W Pawilonie Czterech Kopuł we Wrocławiu po raz pierwszy obejrzeć można będzie wielką  monograficzną wystawę poświęconą malarstwu  Michaela  Willmanna  (1630–1706),  jednego  z  najwybitniejszych artystów doby baroku w Europie Środkowej, zwanego śląskim Rembrandtem. Po raz pierwszy w jednym miejscu można będzie zobaczyć ogromny wybór dzieł śląskiego mistrza.


Wypożyczono je m.in. z licznych kościołów, klasztorów oraz kolekcji muzealnych. Pokazanych zostanie blisko 100 obrazów, co stanowi prawie 1/3 zachowanego dorobku artysty. Wśród nich znajdą się dzieła o tematyce mitologicznej, religijnej, portrety oraz pejzaże. Zwiedzający  zobaczą  arcydzieła  sztuki  śląskiej pochodzące  m.in.  z Henrykowa,  Trzebnicy,  Krzeszowa,  Wrocławia i Warszawy, wśród których znajdzie się wiele obrazów wcześniej niedostępnych szerokiej publiczności.  Po  raz  pierwszy  zaprezentowane  zostaną  po  gruntownej  konserwacji  fragmenty  malowideł ze stropu pałacu opatów lubiąskich w Moczydlnicy Klasztornej. Po  przeszło  75  latach  scalony  zostanie  i  zagości  na  Dolnym  Śląsku  słynny  cykl  Męczeństwa apostołów, który po wojnie trafił do warszawskich kościołów. Wraz  z  dziełami  z  kolekcji  Muzeum  Narodowego  we  Wrocławiu  pokazane  zostaną  prawie  wszystkie prace, jakie Willmann stworzył dla cystersów w Lubiążu.

– To, że będziemy mieli sposobność oglądać we Wrocławiu obrazy Willmanna pochodzące z Lubiąża,  a  w  szczególności  imponujący  cykl  Męczeństw  apostołów,  to  wydarzenie  historyczne  – mówi dr hab. Piotr Oszczanowski, dyrektor MNWr i kurator wystawy. – Monumentalne malowidła z lubiąskiego klasztoru pokażemy w wielkiej konstrukcji – wybudowanej specjalnie na potrzeby wystawy – wewnątrz której zostanie odtworzony ich pierwotny układ prezentacji.


Wystawa zostanie zaprezentowana w nowoczesnej przestrzeni Pawilonu Czterech Kopuł  – najmłodszego oddziału Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Pokazanie dzieł Willmanna w oryginalnej scenografii, z wykorzystaniem  nowoczesnych  technik  prezentacyjnych  i  możliwości,  jakie  niosą  ze  sobą  sale  Pawilonu,  jest  nie  tylko  wyjątkowym  wyzwaniem dla muzealników, ale przede wszystkim próbą złożenia  spektakularnego  hołdu  najwybitniejszemu  artyście,  jaki  kiedykolwiek żył i tworzył na terenie Śląska.


– To jemu poświęcamy pełną najnowszych rozwiązań technologicznych salę immersyjną; to z jego obrazem IBM – światowy lider  w  obszarze  technologii  i  badań  –  wprowadza  u  nas  pionierską aplikację opartą o sztuczną inteligencję, umożliwiającą interakcję między widzem i dziełem sztuki –mówi dyrektor Piotr Oszczanowski.


Wystawie  towarzyszy  album,  do  którego  teksty  napisało  40  wybitnych  osobistości  współczesnego  świata  kultury  i  nauki,  a wśród nich m.in. Maja Komorowska, Ewa Kuryluk, Małgorzata Szejnert,  Agnieszka  Glińska,  Agnieszka  Franków-Żelazny,  Jacek Dehnel i Waldemar Krzystek.

Wystawa otwarta zostanie dla publiczności 22 grudnia i czynna będzie do 26 kwietnia 2020 roku.

 (informacja muzealna)

 Foto: mat.pras.MNWr.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brawurowa premiera "Manekinów" w Operze Wrocławskiej

Obraz
                                                         Foto: Natalia Kabanow   Idąc na premierę MANEKINÓW do Opery Wrocławskiej 1 marca zupełnie nie spodziewałam się dzieła tak wyrafinowanego, tak pełnego niuansów i subtelności schulzowskiego tekstu (wykorzystano opowiadania z cyklu SKLEPY CYNAMONOWE -  Manekiny", "Traktat o manekinach albo Wtóra Księga Rodzaju," "Traktat o manekinach. Ciąg dalszy", "Traktat o manekinach. Dokończenie" ), a przy tym tak nowoczesnego, wzbogaconego multimedialną scenografią, znakomitymi szalenie skomplikowanymi kostiumami (Martyna Cierpisz) przywodzącymi na myśl Teatr Józefa Szajny i dawne spektakle według prozy Witkacego (Teatr Cricot 2 Tadeusza Kantora). Reżyserka Kamila Siwińska stworzyła widowisko niełatwe, pełne współczesnych odniesień, które wraz z muzyką i śpiewem wzbudza w widzu ogrom różnorodnych emocji - od refleksji po zachwyt wizualnymi atrakcjami.  Właściwie, cytując dwie barwne postacie dziewczyn do szyci
Czytaj więcej

"Staram się zbytnio nie intelektualizować swojego malarstwa" — wywiad z argentyńskim malarzem Alejandrem Mariottim

Obraz
W cyklu Wywiad z artystą - Alejandro Mariotti Artystyczne spojrzenie: Jakie były Pana pierwsze świadomie namalowane prace plastyczne? Alejandro Mariotti: Pamiętam trzy z nich, z czasów mojego wczesnego dzieciństwa w Mendozie, w Argentynie. Pierwszy to p ortret nauczycielki wykonany ołówkiem. Kiedy dałem go jej, to zarówno ona jak i wszyscy uczniowie w klasie stwierdzili, że to naprawdę do niej podobne. Ale dla mnie coś było w tym portrecie nie tak. Po chwili wpatrywania się w tą pracę zdałem sobie sprawę, że brakuje nosa. Kolejna praca, namalowana w czasie wojny o Falklandy Malwiny, również wykonana została  ołówkiem. Narysowałem  typowego gaucho (argentyńskiego wiejskiego jeźdźca) na małej drewnianej łódce, atakującego za pomocą swojego „boleadorą” (to kamienie pokryte skórą i połączone sznurkami, których używa się do łapania zwierząt za nogi) angielskiego żołnierza stojącego z karabinem maszynowym na łodzi podwodnej. Ale najważniejszy był mały „plener” dla dzieci w parku w Mendozie.
Czytaj więcej

"Nasze imprezy są flamenco, żyjemy flamenco, śpimy flamenco i jemy flamenco" – wywiad z Tomatito

Obraz
    W cyklu Wywiad z artystą - Tomatito* Artystyczne spojrzenie: Skąd wziął się Pana pseudonim TOMATITO i od kiedy zaczął go Pan używać? Podobno wiąże się to z Pana dziadkiem? Tomatito :  Oczywiście, tutaj ( w Andaluzji - przyp.tłum. ) przodkowie nadają przydomki i stąd on się wziął. Miguel Tomate… wnuk Tomate… Tomatito – od tego wszystko się zaczęło. Artystyczne spojrzenie: Pochodzi Pan z małego miasteczka w Almerii. Jak to się stało, że takie sławy jak Paco de Lucia zainteresowały się Pana umiejętnościami? Jak doszło do Pana współpracy z tym wybitnym gitarzystą flamenco, był Pan przecież wtedy jeszcze bardzo młody? Tomatito: Wyjechałem z Almerii do Malagi i przez jakiś czas mieszkałem w Maladze, tam poznałem Camaróna i Paco de Lucíę. Do Malagi pojechałem bardzo młodo, gdy miałem 10 lat. Artystyczne spojrzenie: Na jakiej gitarze grał Pan na początku? Czy miała swoją nazwę, bo przecież wielu gitarzystów nadaje nazwy swoim gitarom? Kolekcjonuje Pan gitary? Tomatito : Zacząłem od gitary
Czytaj więcej