Człowiek i jego los - o malarstwie Jerzego Raińskiego



Najnowsza wystawa prac Jerzego Raińskiego w Galerii Floriańska 22 w Krakowie to prezentacja  poświęcona człowiekowi i jego kondycji, zgłębianiu psychologicznych nierzadko mrocznych  aspektów jego egzystencji, badaniu jego sytuacji wewnętrznej i relacji z otoczeniem. W tych malarskich pracach, głównie portretach i scenach rodzajowych, artysta tworzy sytuacje zaczerpnięte z rzeczywistości, ale i sceny hipotetyczne, jakie mogłyby się zdarzyć każdemu. Postać jest w tym malarstwie nośnikiem uniwersalnych prawd. 

Wysmakowane kolorystycznie, szczelnie zabudowane przestrzenie obrazów i rysunków Jerzego Raińskiego przypominają prace Bernarda Buffeta, Jacka Sempolińskiego, a z drugiej strony odwołują się do młodopolskiego świata Witolda Wojtkiewicza, z jego melancholijnym, ale i czułym spojrzeniem na ludzkie życie. Szkicowość, ale i lapidarność kompozycji u Jerzego Raińskiego ma charakter introwertycznego wnikania w osobowość człowieka. To intymistyczne malarstwo, pełne nabrzmiałych choć niewyrażalnych werbalnie uczuć pokazuje to co najbardziej fascynuje artystę.

"Pociąga mnie wkraczanie w inny świat "na niby", gdzie panują inne zasady, inna świadomość. Pozwalam sobie na sprzeczności z normami codzienności, daję sobie możliwość "bezkarnego" wyrażania swoich emocji, stanów ducha, krytyki", mówi Jerzy Raiński.

Człowiek w jego malarskim świecie jest nierozerwalnie złączony z tłem, z otoczeniem. Jest nie do końca poznawalny, tak jak sytuacje, w których jest postawiony przez twórcę. Postać ludzka jest postawiona (namalowana) symbolicznie w trudnym świecie, w którym często, aby przetrwać, musi walczyć. Jedna z najbardziej poruszających prac na tej wystawie to portret dziewczynki z maleńkim zabawkowym słoniem. Uwieczniona (uwięziona) między dzieciństwem a nastoletnim czasem dojrzewania. 

Bardzo to symbolicznie i bardzo pięknie przedstawione, niczym w dramatach Maeterlincka, którym zafascynowani byli moderniści (jak wspomniany już Wojtkiewicz). Jerzy Raiński ukończył krakowską Akademię Sztuk Pięknych dyplomem w pracowni profesor Teresy Kotkowskiej-Rzepeckiej. I to kolorystyczne wyrafinowanie obecne w twórczości krakowskiej malarki przeniknęło do malarstwa Jerzego Raińskiego. Warto mu się  dokładnie przyjrzeć, do czego najlepszą  okazją jest ekspozycja w Galerii Floriańska 22 w Krakowie.

Wystawa czynna jest do 27 listopada

Ekspozycja pod patronatem


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lekarz was zeżre na kolację, czyli o "Złej dziewczynce"

Obraz
  Premiera "Złej dziewczynki" we Wrocławskim Teatrze Lalek zasłużenie została nagrodzona wielkimi brawami widzów i tych małych i tych dorosłych, choć treści, które były w spektaklu poruszane do najbłahszych nie należały. Trudna tematyka relacji między pierwszakami w szkole podstawowej, w której pojawia się kłopotliwa, nowa uczennica, zadająca raniące wszystkich pytania, nie rozumiejąca słów "o tym się nie mówi", w momentach stresu przemieniająca się w smoczą bestię, doprowadzającą do płaczu inne dzieci, pokazana została w niezwykle nowoczesny sposób, tak by bawiąc widzów, zwracać ich uwagę na problemy, z którymi niemal każdy kto chodził lub chodzi do szkoły się zetknął w mniejszym lub większym stopniu. Adresowana do dzieci powyżej 7 roku życia sztuka w reżyserii Jakuba Krofty na podstawie tekstu Marii Wojtyszko to kolorowy, rozbuchany emocjonalnie światek dzieciaków, które nie są idealne (nawet ta z bohaterek o znaczącym imieniu Idealka), ale jakoś ze sobą funkcj...
Czytaj więcej

Wszyscy jesteśmy barbarzyńcami?

Obraz
Foto: Filip Wierzbicki Najnowszy spektakl we Wrocławskim Teatrze Współczesnym to brutalna opowieść  o tym jak bardzo każdy z nas jest podatny na wygodne "nicniesłyszenie" i "nicniewidzenie", jak łatwo i z jakim entuzjazmem przymykamy oczy na zło, które podstępnie wdziera się w nasze życie i powoli niszczy je, zatapiając w mroku i ohydzie nasze codzienne życie.  "Czekając na barbarzyńców"  w reżyserii Marka Fiedora to pierwsza polska teatralna adaptacja powieści noblisty Johna Maxwella Coetzee. Południowoafrykański pisarz zajrzał pod aksamitną podszewkę kulturalnego dobrze wychowanego i wykształconego człowieka, który zdaje się doskonale wiedzieć, czym jest dobro i zło i jak należy postępować, by być sprawiedliwym w ocenie otaczającego świata i ludzi. Bohaterem  spektaklu jest Sędzia (Janusz Stolarski), człowiek tuż przed emeryturą, mający swoje słabostki (wizyty u prostytutki), urzędnik Imperium, uważający sam siebie za wartościowego obywatela, który żyje ...
Czytaj więcej

Wystawa "Przestrzenie" w Zachęcie - zapowiedź

Obraz
Wojciech Fangor, Stanisław Zamecznik, Ewa Partum, Zdzisław Jurkiewicz, Maria  Pinińska-Bereś, Teresa Kelm i Zygmunt Krauze — prace tych i innych klasyków  polskiej sztuki współczesnej zobaczyć można będzie na przekrojowej wystawie Przestrzenie  w Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki. Wystawa "Przestrzenie" przybliży ważne zjawisko w sztuce drugiej połowy XX wieku, w którym  tworzywem i tematem realizacji łączących różne media stała się przestrzeń. Termin  environment (ang. — otoczenie) wyprzedza o kilka dekad pojęcie instalacji artystycznej  i charakteryzuje wykreowane przez twórców „światy”, w których zmysły widza poddawane  są działaniu różnych bodźców. Będzie to opowieść o artystycznych eksperymentach, w których  malarstwo łączy się z architekturą, dźwiękiem i działaniami performatywnymi.  W ramach wystawy prezentowanych będzie pięć rekonstrukcji historycznych realizacji  environment, powstałych ponad pół wieku temu — w tym trzy pokaza...
Czytaj więcej