Szalony występ Kaizers Orchestra w Capitolu


 


Koncert Kaizers Orchestra w ramach European Comeback Tour 2024 podczas Przeglądu Piosenki Aktorskiej w Teatr Muzyczny Capitol to niesamowity, frenetyczny, kabaretowo- industrialny, romantyczny koktajl wybuchowych dźwięków wymieszanych z miłością, obłędem, diabelskimi kotłami, krwistoczerwonym szatanem, norweskimi kajzerami i obłędnymi efektami wizualnymi (niebiańskimi i piekielnymi widokami wnętrz surrealistycznych świątyń ) okraszonymi stroboskopowymi światłami.

Znajdziemy tu muzyczne skrajności - trochę rocka, ballad i folku, dużo walenia w metalowe beczki po oleju i felgi, głośne werble niczym z "Blaszanego bębenka," modulowane głosy, grzechotki, gitary, pianino i perkusja, kontrabas i akordeon. W dymach i światłach muzycy ubrani na czarno, w garniturach jak Tom Waits, wystylizowani jak Franz Ferdinand (oba zespoły powstały w tym samym czasie - w 2001 roku), porywali publiczność do tańca, klaskania, falowania, a prym wiodło tu dziesięciu norweskich fanów, którzy kibicowali wokaliście niczym najwierniejsi kibice drużyny piłkarskiej. Orkiestra kajzerów to sześciu niesamowicie oryginalnych facetów czerpiących z muzycznej międzynarodówki, bo jest w ich muzyce i odrobina amerykańskości Toma Waitsa, jest coś z gwałtowności Jello Biafry z Dead Kennedys, a nawet dopatrzyć się można dźwięków późnego Army of Lovers, i sporo ze skandynawskiego Ghosta, w którym muzycy ukrywają się pod maskami (w Kaizers Orchestra grający na fisharmonii wąsaty Helge Risa miał na głowie maskę przeciwgazową wyglądająca na taką z czasów I wojny światowej). Show jaki zrobili Norwegowie (teksty ich piosenek napisane zostały w norweskim dialekcie Bryne) z Kaizers Orchestra dosłownie porwał kapitolową publiczność. Było nostalgicznie, demonicznie, a te wariacje werblowo-marszowe na metalowych beczkach po oleju w wykonaniu Jannovego Ottesena i basisty Geira Zahla wyglądały jakby Till Lindemann z Rammsteina (zwany przez fanów Hammer z powodu upodobania do mechanicznego walenia w metalowe powierzchnie) dosłownie wstąpił niczym duch w obu tych "kajzerów". Były bisy, było długie, prawie półgodzinne pożegnanie i niezapomniane granie na bębnie z wysokości wielkiego kotła z metalu. Tajemniczy klawiszowiec po zdjęciu maski gazowej wystąpił w białych rękawiczkach z czerwoną różą na pulpicie fisharmonii. Największe przeboje Kaizers Orchestra zrobiły prawdziwą furorę ("Begravelsespolka", "Ompa til du dør","Kontroll på kontinentet") także wśród wrocławskiej publiczności PPA.

"Nie znam norweskiego, ale zajebiście mi się to podobało", stwierdził ktoś z widowni. Muszę przyznać, że tak było. Niewiele osób spośród widzów znało norweski, ale wszyscy nieźle się bawili. Teatr, kabaret, rockowo-industrialne widowisko - cokolwiek to było, było to świetne.

Wystąpili: Janove Ottesen, Geir Zahl, Terje Winterstø Røthing, Helge Risa, Rune Solheim, Øyvind Storesund

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brawurowa premiera "Manekinów" w Operze Wrocławskiej

Obraz
                                                         Foto: Natalia Kabanow   Idąc na premierę MANEKINÓW do Opery Wrocławskiej 1 marca zupełnie nie spodziewałam się dzieła tak wyrafinowanego, tak pełnego niuansów i subtelności schulzowskiego tekstu (wykorzystano opowiadania z cyklu SKLEPY CYNAMONOWE -  Manekiny", "Traktat o manekinach albo Wtóra Księga Rodzaju," "Traktat o manekinach. Ciąg dalszy", "Traktat o manekinach. Dokończenie" ), a przy tym tak nowoczesnego, wzbogaconego multimedialną scenografią, znakomitymi szalenie skomplikowanymi kostiumami (Martyna Cierpisz) przywodzącymi na myśl Teatr Józefa Szajny i dawne spektakle według prozy Witkacego (Teatr Cricot 2 Tadeusza Kantora). Reżyserka Kamila Siwińska stworzyła widowisko niełatwe, pełne współczesnych odniesień, które wraz z muzyką i śpiewem wzbudza w widzu ogrom różnorodnych emocji - od refleksji po zachwyt wizualnymi atrakcjami.  Właściwie, cytując dwie barwne postacie dziewczyn do szyci
Czytaj więcej

"Staram się zbytnio nie intelektualizować swojego malarstwa" — wywiad z argentyńskim malarzem Alejandrem Mariottim

Obraz
W cyklu Wywiad z artystą - Alejandro Mariotti Artystyczne spojrzenie: Jakie były Pana pierwsze świadomie namalowane prace plastyczne? Alejandro Mariotti: Pamiętam trzy z nich, z czasów mojego wczesnego dzieciństwa w Mendozie, w Argentynie. Pierwszy to p ortret nauczycielki wykonany ołówkiem. Kiedy dałem go jej, to zarówno ona jak i wszyscy uczniowie w klasie stwierdzili, że to naprawdę do niej podobne. Ale dla mnie coś było w tym portrecie nie tak. Po chwili wpatrywania się w tą pracę zdałem sobie sprawę, że brakuje nosa. Kolejna praca, namalowana w czasie wojny o Falklandy Malwiny, również wykonana została  ołówkiem. Narysowałem  typowego gaucho (argentyńskiego wiejskiego jeźdźca) na małej drewnianej łódce, atakującego za pomocą swojego „boleadorą” (to kamienie pokryte skórą i połączone sznurkami, których używa się do łapania zwierząt za nogi) angielskiego żołnierza stojącego z karabinem maszynowym na łodzi podwodnej. Ale najważniejszy był mały „plener” dla dzieci w parku w Mendozie.
Czytaj więcej

"Nasze imprezy są flamenco, żyjemy flamenco, śpimy flamenco i jemy flamenco" – wywiad z Tomatito

Obraz
    W cyklu Wywiad z artystą - Tomatito* Artystyczne spojrzenie: Skąd wziął się Pana pseudonim TOMATITO i od kiedy zaczął go Pan używać? Podobno wiąże się to z Pana dziadkiem? Tomatito :  Oczywiście, tutaj ( w Andaluzji - przyp.tłum. ) przodkowie nadają przydomki i stąd on się wziął. Miguel Tomate… wnuk Tomate… Tomatito – od tego wszystko się zaczęło. Artystyczne spojrzenie: Pochodzi Pan z małego miasteczka w Almerii. Jak to się stało, że takie sławy jak Paco de Lucia zainteresowały się Pana umiejętnościami? Jak doszło do Pana współpracy z tym wybitnym gitarzystą flamenco, był Pan przecież wtedy jeszcze bardzo młody? Tomatito: Wyjechałem z Almerii do Malagi i przez jakiś czas mieszkałem w Maladze, tam poznałem Camaróna i Paco de Lucíę. Do Malagi pojechałem bardzo młodo, gdy miałem 10 lat. Artystyczne spojrzenie: Na jakiej gitarze grał Pan na początku? Czy miała swoją nazwę, bo przecież wielu gitarzystów nadaje nazwy swoim gitarom? Kolekcjonuje Pan gitary? Tomatito : Zacząłem od gitary
Czytaj więcej