Warto zobaczyć w muzeach i galeriach, odc.19


W listopadowym odcinku cyklu warto zobaczyć polecam ekspozycję młodego rumuńskiego artysty Alina Bozbiciu w Galerii Dworcowej we Wrocławiu. Artysta w swoich dynamicznych, niezwykle teatralnie zakomponowanych, wielkoformatowych pracach podejmuje tematykę współczesną zmiksowaną z wątkami mitologicznymi i licznymi aluzjami do dzieł znanych z historii sztuki. Ekspozycja "Mimesis" czynna będzie do połowy grudnia na I piętrze wrocławskiego dworca.



Druga z ekspozycji to wystawa Alojzego Gryta w Muzeum Współczesnym Wrocław - ekspozycja rzeźbiarska, twórcy związanego z wrocławskim środowiskiem, niezwykle oryginalna i wyrafinowana, zaplanowana jako rozbudowana instalacja, w której artysta podejmuje dialog z przestrzenią ekspozycyjną, a ulubionymi tworzywami rzeźbiarskimi są tu jak zwykle: szkło, kamień, metal oraz światło.Wystawa czynna do 14 stycznia 2019 r.


Trzecia  równie intrygująca  ekspozycja,"Jaremianka. Zostaję w tym teatrze. Podoba mi się tu", jest poświęcona krakowskiej artystce Marii Jaremie w Cricotece. Można tu obejrzeć dzieła artystki, która była uczennicą Xawerego Dunikowskiego, a pierwsze farby dostała od znakomitego malarza kolorysty Zygmunta Waliszewskiego. Była również założycielką Grupy Krakowskiej w latach 30., angażowała się w działalność Teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora i projektowała szopki polityczne. Na wystawie w Criotece prezentowane są nie tylko słynne monotypie, ale też projekty scenograficzne, kostiumy, a nawet kurtyna z teatru Cricot 2. Wystawa czynna będzie do 17 lutego 2019 r.


Czwarta ekspozycja to "NY Citigroup Center i okolice", czyli barwny fotorealizm z odrobiną abstrakcji i szczyptą pop-artu. To wizja nowojorska przefiltrowana przez wrażliwość polskiego artysty Krzysztofa Kiwerskiego, który 9 swoich wielkoformatowych obrazów prezentuje w galerii Artemis w Krakowie. Do połowy grudnia można obejrzeć wybór prac z 2 cykli malarskich autorstwa tego znakomitego krakowskiego artysty.
Ostatnia z polecanych wystaw jest równie oryginalna, choć jej tematyka związana jest z tegorocznymi obchodami stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości.


"Cień wolności" to wizja jaką snują polscy artyści współcześni posługując się różnorodnymi mediami  - od wideo i fotografii po obiekty i instalacje. Na uwagę zasługują tu prace Tadeusza Kantora, Pawła Althamera, Grzegorza Klamana i Mirosława Bałki. Ta wystawa w katowickim BWA czynna będzie do 17 stycznia 2019 r.

 Kolejny odcinek cyklu Warto zobaczyć pojawi się w połowie grudnia.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brawurowa premiera "Manekinów" w Operze Wrocławskiej

Obraz
                                                         Foto: Natalia Kabanow   Idąc na premierę MANEKINÓW do Opery Wrocławskiej 1 marca zupełnie nie spodziewałam się dzieła tak wyrafinowanego, tak pełnego niuansów i subtelności schulzowskiego tekstu (wykorzystano opowiadania z cyklu SKLEPY CYNAMONOWE -  Manekiny", "Traktat o manekinach albo Wtóra Księga Rodzaju," "Traktat o manekinach. Ciąg dalszy", "Traktat o manekinach. Dokończenie" ), a przy tym tak nowoczesnego, wzbogaconego multimedialną scenografią, znakomitymi szalenie skomplikowanymi kostiumami (Martyna Cierpisz) przywodzącymi na myśl Teatr Józefa Szajny i dawne spektakle według prozy Witkacego (Teatr Cricot 2 Tadeusza Kantora). Reżyserka Kamila Siwińska stworzyła widowisko niełatwe, pełne współczesnych odniesień, które wraz z muzyką i śpiewem wzbudza w widzu ogrom różnorodnych emocji - od refleksji po zachwyt wizualnymi atrakcjami.  Właściwie, cytując dwie barwne postacie dziewczyn do szyci
Czytaj więcej

"Staram się zbytnio nie intelektualizować swojego malarstwa" — wywiad z argentyńskim malarzem Alejandrem Mariottim

Obraz
W cyklu Wywiad z artystą - Alejandro Mariotti Artystyczne spojrzenie: Jakie były Pana pierwsze świadomie namalowane prace plastyczne? Alejandro Mariotti: Pamiętam trzy z nich, z czasów mojego wczesnego dzieciństwa w Mendozie, w Argentynie. Pierwszy to p ortret nauczycielki wykonany ołówkiem. Kiedy dałem go jej, to zarówno ona jak i wszyscy uczniowie w klasie stwierdzili, że to naprawdę do niej podobne. Ale dla mnie coś było w tym portrecie nie tak. Po chwili wpatrywania się w tą pracę zdałem sobie sprawę, że brakuje nosa. Kolejna praca, namalowana w czasie wojny o Falklandy Malwiny, również wykonana została  ołówkiem. Narysowałem  typowego gaucho (argentyńskiego wiejskiego jeźdźca) na małej drewnianej łódce, atakującego za pomocą swojego „boleadorą” (to kamienie pokryte skórą i połączone sznurkami, których używa się do łapania zwierząt za nogi) angielskiego żołnierza stojącego z karabinem maszynowym na łodzi podwodnej. Ale najważniejszy był mały „plener” dla dzieci w parku w Mendozie.
Czytaj więcej

"Nasze imprezy są flamenco, żyjemy flamenco, śpimy flamenco i jemy flamenco" – wywiad z Tomatito

Obraz
    W cyklu Wywiad z artystą - Tomatito* Artystyczne spojrzenie: Skąd wziął się Pana pseudonim TOMATITO i od kiedy zaczął go Pan używać? Podobno wiąże się to z Pana dziadkiem? Tomatito :  Oczywiście, tutaj ( w Andaluzji - przyp.tłum. ) przodkowie nadają przydomki i stąd on się wziął. Miguel Tomate… wnuk Tomate… Tomatito – od tego wszystko się zaczęło. Artystyczne spojrzenie: Pochodzi Pan z małego miasteczka w Almerii. Jak to się stało, że takie sławy jak Paco de Lucia zainteresowały się Pana umiejętnościami? Jak doszło do Pana współpracy z tym wybitnym gitarzystą flamenco, był Pan przecież wtedy jeszcze bardzo młody? Tomatito: Wyjechałem z Almerii do Malagi i przez jakiś czas mieszkałem w Maladze, tam poznałem Camaróna i Paco de Lucíę. Do Malagi pojechałem bardzo młodo, gdy miałem 10 lat. Artystyczne spojrzenie: Na jakiej gitarze grał Pan na początku? Czy miała swoją nazwę, bo przecież wielu gitarzystów nadaje nazwy swoim gitarom? Kolekcjonuje Pan gitary? Tomatito : Zacząłem od gitary
Czytaj więcej